BRAFCO0222_book_NL

In dezelfde periode fungeerde Henri De Knibber ook als secretaris-generaal van Eurofuel. Hij was de spil in de vergaderingen van de organisatie, die tot doel had om de middelen van de zusteror- ganisaties van Informazout in Europa te bunde- len en op die manier promotie te voeren voor verwarmen met mazout. Henri De Knibber had de gewoonte om bij die vergaderingen journalisten uit te nodigen en hen de technologische vooruit- gang van de verwarmingsinstallaties toe te lich- ten. In 1997 herinnerde hij er ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van Informazout aan dat de organisatie er, ondanks de soms uit- eenlopende belangen van haar partners, toch in was geslaagd om een consequente strategie en promotieacties uit te werken die ervoor hebben gezorgd dat mazout marktleider bleef in België. Henri De Knibber was ook nog afgevaardigd be- stuurder van het pilootproject Premaz (de voorlo- per van Promaz). Toen hem gevraagd werd of Premaz een wereldpremière was, antwoordde hij Henri De Knibber maakte op alle fronten promotie voor mazout Op 10 januari jongstleden overleed voormalig directeur van Informazout Henri De Knibber op 79-jarige leeftijd. M et zijn diploma Economie aan de VUB (Vrije Universiteit Brussel) op zak werkte hij eerst voor de vak- groep Sociologie van de universiteit alvorens aan de slag te gaan bij auditkantoor Arthur Andersen. Vervolgens kwam Henri De Knibber op vraag van de VUB aan het hoofd te staan van het planbu- reau van de jonge universiteit, die was ontstaan na de opsplitsing van de ULB (Université Libre de Bruxelles) in twee taalgroepen. Daar was zijn voornaamste taak om er voor te zorgen dat de bouw van de nieuwe campus volgens de vastge- legde deadlines verliep. Het rectoraat van de VUB bracht naar aanleiding van het overlijden van Henri De Knibber hulde aan zijn opmerkelijke bijdrage aan de ontwikkeling van de universiteit in de vroege jaren ‘70: “Tot op vandaag plukken wij de vruchten van hetgeen hij voor onze univer- siteit heeft gedaan. Het zal een eer en een plicht zijn om datgene wat hij ons heeft nagelaten te bewaren.” Na een verblijf in de Verenigde Staten en studies aan de universiteit van Kentucky, waar hij zijn master in de Economie behaalde, trad Henri De Knibber in dienst bij Kredietbank Luxemburg, waar hij instond voor de oprichting van het kan- toor in Beiroet, Libanon. In 1975 kondigde zich daar de burgeroorlog aan, waardoor hij terug- keerde naar België, waar hij aangeworven werd door de Belgische Petroleum Federatie. Daarna werd hij directeur van Informazout. Begin jaren 90 trok hij nog hard van leer tegen de concurrentie tussen de brandstoffenhandelaars. Een houding waarbij ons edel product wordt verkocht tegen lachwekkend lage prijzen, kan enkel leiden tot onduldbare situaties, fulmineer- de hij toen. Blijf fier op uzelf en op ons product en sluit geen compromissen wat betreft de kwaliteit ervan en de dienstverlening die u aan­ biedt! dat het American Petroleum Institute (de Amerikaanse petroleumfederatie) in bepaalde staten al een dergelijk saneringsfonds had opge- richt en dat particulieren die een lek meldden binnen de 24 uur na de vaststelling ervan, kon- den genieten van een tussenkomst van het fonds. Net als bij ons is ook het milieubeleid in de Verenigde Staten een regionale aangelegen­ heid, voegde Henri De Knibber daar met een knipoog aan toe. Zijn hele leven lang onderhield Henri De Knibber hechte vriendschappen. Vele daarvan dateerden al van zijn studententijd; andere vloeiden voort uit zijn beroepsleven. Al zijn gesprekspartners en teams zijn het er unaniem over eens dat hij on- overtroffen was in zowel zijn management- als zijn menselijke kwaliteiten. Sinds zijn pensioen vulde Henri De Knibber een deel van zijn dagen met reizen, voornamelijk in Azië, het Midden-Oosten en Zuid-Afrika. Daarbij hield hij vooral van bush camps . Als rasecht Brussels ‘ketje’ was hij perfect tweetalig en als medewerker van het eerste uur miste hij geen enkele voorstelling van het Brussels Volkstejoêter, dat stukken brengt in het Brussels dialect. Samen met zijn partner Mimi woonde hij in Blankenberge, met zicht op de Noordzee waar hij zo van hield en waar hij zich kon toeleggen op zijn andere passies: lezen en wijn. Maar bovenal hield hij ervan om tijd door te brengen met zijn familie. Hij was bijzonder trots op zijn drie doch- ters en vijf kleindochters, aan wie hij honderduit vertelde over zijn reizen en met wie hij filoso- feerde over de zin van het leven. Aan al zijn naasten, en in het bijzonder aan zijn dochter Ann, die instaat voor de administratie van onze Federatie, betuigen we onze steun en oprecht medeleven. IN MEMORIAM © Way Press International 26 februari-maart 2022 Br ndstoffen